Όπως σε όλες τις περιοχές της Ελληνικής υπαίθρου υπήρχαν και υπάρχουν τα πανηγύρια και οι χοροί, ώστε οι αγρότες χωρικοί να απομακρύνονται από τις αγροτικές ασχολίες. Έτσι και σε όλη την Εύβοια ο μοναδικός τρόπος εκτόνωσης και διασκέδασης ήταν τότε τα πανηγύρια και οι χοροί.Η περιοχή της Αγίας Άννας ήταν αδύνατο να ξεφύγει από την πανελλήνια αυτή παράδοση. Σε κάθε ευκαιρία για να τιμήσουν τους Αγίους τους – που δεν είναι και λίγοι, αυτό αποδεικνύεται από το πλήθος των εξωκλησιών που υπάρχουν στην περιοχή – οι Αγιαννιώτες έστηναν χορούς ακόμη και μέχρι την εποχή του μεσοπολέμου, κατά τις διηγήσεις των υπερηλίκων. Δύο όμως πανηγύρια μέχρι σήμερα κατέχουν δεσπόζουσα θέση όχι μόνον στη Αγία Άννα αλλά και στην ευρύτερη περιοχή Νηλέως, Κηρέως, ακόμη και της Λίμνης. Αυτά είναι τα πανηγύρια της Αγίας Άννας (25 Ιουλίου) και του Γενεσίου της Παναγίας (8 Σεπτεμβρίου).
Πιο κάτω θα παρουσιάσουμε ένα χορό όπως γλαφυρά τον περιγράφει ο Γάλλος διπλωμάτης και περιηγητής Henri Belle στο βιβλίο του Ταξίδια στην Ελλάδα – Τρία χρόνια στην Ελλάδα, που εκδόθηκε το 1881 στο Παρίσι. Η περιγραφή αφορά τη παρουσίαση ενός χορού πού έγινε το φθινόπωρο του 1874 μάλλον κατά την εορτή της Γέννησης της Θεοτόκου στις 8 Σεπτεμβρίου
